Kompaktowanie

Podczas zagęszczania luźne cząstki proszku są zagęszczane tak, aby przylegały do siebie. Jest to pożądane w wielu zastosowaniach. Przykłady obejmują tabletki musujące, pigułki lecznicze, brykiety wykonane z węgla brunatnego, ceramiczne korpusy formowane lub aglomerowane produkty instant.

Niepożądane przywieranie lub zbrylanie występuje natomiast wtedy, gdy proszek zlepia się ze sobą. Może się to zdarzyć w silosach lub workach. Proszek do prania może również zbijać się w bloki w opakowaniu. Niepożądane przywieranie proszku może również wystąpić na narzędziach mieszających, ścianach pojemników lub rurach przenośników. Takich efektów można czasem uniknąć. Na przykład, do proszku można dodać proszek przeciwzbrylający lub zmniejszyć jego wilgotność. Klimatyzacja zakładu produkcyjnego również często ma pozytywny wpływ. Im zimniejsza mieszanka opuszcza mieszalnik po procesie mieszania, tym mniej ma tendencję do zbrylania się. W tym momencie szczególnie zalecane są mieszalniki dwuwałowe i mieszalniki KoneSlid® firmy amixon®.

Istnieją różne metody celowego przylegania cząstek. Do tego celu można użyć granulatorów pierścieniowych firmy amixon®, które można przetestować w centrum technicznym. Do przybliżonego oszacowania wymaganego zagęszczenia można użyć prostego wzoru. Często obserwowaną zależnością jest

log p = C ⋅ (V_t​ ⋅ V​) + K

V/Vt oznacza względne zagęszczenie, p oznacza ciśnienie lub wytrzymałość. C i K są stałymi empirycznymi. Można je określić na podstawie testów laboratoryjnych. Jeśli logarytm p zostanie wykreślony względem V/Vt, wynikiem będzie linia prosta. Wynika z tego następujący wniosek: Ciśnienie rośnie wykładniczo wraz ze wzrostem kompresji. Wzór ten nie jest wyprowadzony fizycznie, a jedynie skonstruowany fenomenologicznie na podstawie analizy wymiarowej. Metodę tę można wykorzystać do przybliżonego oszacowania, ile proszku należy sprasować, aby uzyskać mniej lub bardziej stabilny sprasowany materiał.