Grawimetryczny
Przymiotnik „grawimetryczny” pochodzi od łacińskiego słowa gravitas („ciężar”) i odnosi się do pomiarów lub procesów, w których decydujące znaczenie ma masa lub siła ciężkości ciała. Przeciwieństwem tego przymiotnika jest przymiotnik „objętościowy”, który odnosi się do procesów, w których decydujące znaczenie ma objętość.
W inżynierii procesowej rozróżniamy na przykład dozowanie objętościowe proszku od dozowania grawimetrycznego. To drugie jest zazwyczaj preferowane. Jest ono jednak bardziej skomplikowane w realizacji i wymaga odpowiedniej technologii ważenia. Grawimetryczne systemy dozowania są powtarzalne i precyzyjne. Działają zawsze dokładnie, niezależnie od aktualnego stanu proszku (rozluźnionego lub zagęszczonego).
Podstawy fizyczne: grawitacja
Grawitacja jest jedną z czterech podstawowych sił fizyki. Opisuje wzajemne przyciąganie się ciał na podstawie ich masy. Isaac Newton sformułował prawo grawitacji w 1687 roku. Dzięki temu mógł wyjaśnić zarówno prawa Keplera dotyczące ruchu planet, jak i swobodny spadek w polu grawitacyjnym Ziemi. Uważał grawitację za siłę oddziałującą na odległość, której wpływ rozprzestrzenia się natychmiast, czyli bez opóźnienia czasowego.
FGrav: Siła grawitacji między dwiema masami
G: stała grawitacyjna = 6,6726 · 10⁻¹¹ N · m²/kg²
m₁, m₂: masy obu ciał
r: odległość między środkami obu mas
Siła ciężkości na Ziemi (model uproszczony)
W życiu codziennym istotna jest przede wszystkim siła ciężkości, czyli siła, z jaką przedmiot jest przyciągane do Ziemi. Ponieważ w typowych zastosowaniach odległość od środka Ziemi nie zmienia się znacząco, prawo grawitacji ulega uproszczeniu.
FZiemia: siła ciężkości (zwana również „ciężarem”)
m: masa przedmiotu
g = 9,80665 m/s²: przyspieszenie ziemskie
- Przyspieszenie ziemskie nazywane jest również przyspieszeniem normalnym. W rzeczywistości jednak różni się ono nieznacznie w zależności od szerokości geograficznej i wysokości.
- Siła jest mierzona w niutonach [N] i składa się z jednostek SI [kg m/s2].