rozpuszczalność

Substancje stałe, takie jak proszek, mogą rozpuszczać się w cieczach, o ile ich struktura chemiczna umożliwia interakcję z rozpuszczalnikiem. Gazy również mogą rozpuszczać się w cieczach, na przykład dwutlenek węgla w wodzie.

Rozpuszczalność opisuje maksymalną ilość substancji, jaką można rozpuścić w rozpuszczalniku w określonej temperaturze i pod określonym ciśnieniem. Jest to podstawowy parametr w technologii przetwarzania i inżynierii procesowej.

Proces rozpuszczania jest determinowany przez dyfuzję. Materiał rozpuszcza się na powierzchni ciała stałego, a rozpuszczone cząsteczki dyfundują do otaczającego płynu. Szybkość mieszania lub przepływ rozpuszczalnika mają istotny wpływ na ten proces transportu.

W przeciwieństwie do roztworu mamy zawiesinę. Tutaj cząstki stałe nie są rozpuszczalne, ale drobno rozproszone w cieczy. Faza stała i ciekła występują obok siebie. W zależności od gęstości i wielkości cząstek, substancje stałe mogą osiadać lub unosić się na powierzchni.

Rozwiązania mogą być celowo rozkładane lub rozdzielane. Przykładem tego jest krystalizacja, w której rozpuszczone substancje krystalizują się poprzez schłodzenie lub odparowanie rozpuszczalnika. Kolejną metodą jest flotacja. W tym przypadku substancje stałe są wiązane z pęcherzykami gazu poprzez dodanie środków flokulujących lub flotacyjnych i transportowane na powierzchnię. Takie procesy separacji znajdują zastosowanie w oczyszczaniu ścieków i przemyśle chemicznym.

Urządzenia procesowe amixon® mogą wytwarzać roztwory lub zawiesiny i utrzymywać je w stanie stabilnym. Ponadto mogą one również przeprowadzać procesy strącania chemicznego i krystalizacji.